Przejdź do zawartości

Rejon dołgorukowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rejon dołgorukowski
Долгоруковский район
Rejon
ilustracja
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Rosja

Siedziba

Dołgorukowo

Powierzchnia

1013,23 km²[1]

Populacja (2010)
• liczba ludności


18 779

Położenie na mapie
Położenie na mapie
Strona internetowa

Rejon dołgorukowski (ros. Долгоруковский район) – jednostka administracyjna w Rosji w południowo-zachodniej części obwodu lipieckiego.

Centrum administracyjnym rejonu jest sieło Dołgorukowo.

Geografia

[edytuj | edytuj kod]

Powierzchnia rejonu wynosi 1013,23 km²[1].

Graniczy z obwodem orłowskim oraz rejonami izmałkowskim, jeleckim, zadońskim i tierbuńskim obwodu lipieckiego.

Główne rzeki rejonu: Snowa, Terek, Ołym i Sosna.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Historia tych ziem rozpoczyna się w 1650 roku. Na przełomie XVIII i XIX wieku otrzymał ją jeden z dowódców wojny 1812 roku książę i generał Dołgorukow, nazywając Bratowszczyzną. Osiedlili się tam w głównej mierze ludzie przeniesieni z innych posiadłości księcia. W 1894 roku rozpoczęto budowę linii kolejowej JelecKastornojeWałujki. Jesienią 1897 roku przez Bratowszczyznę przejechał pierwszy pociąg. Dla uhonorowania tego zdarzenia stacja kolejowa została nazwana Dołgorukowo. Nazwa ta została przeniesiona na przystacyjne osiedle, ale jego najstarsza część w dalszym ciągu zachowała nazwę Bratowszczyzna. Rejon dołgorukowski powstał 24 czerwca 1928 roku.

Demografia

[edytuj | edytuj kod]

W 2006 roku rejon liczył 20 800 mieszkańców zamieszkałych w 97 miejscowościach.

Podział administracyjny

[edytuj | edytuj kod]

W skład rejonu wchodzi 14 wiejskich jednostek administracyjnych.

  • dołgorukowska
  • żernowska
  • bolszebojowska
  • slepuchińska
  • dubowiecka
  • mieńszekołodzieska
  • wiazowicka
  • wiesiołowska
  • wierchniełomowiecka
  • stiegałowska
  • dołguszyńska
  • swiszeńska
  • wojskowokazińska
  • gryzłowska

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]